Gisteren reden we in het zonnetje wederom over prachtige landweggetjes, door het pittoreske Kockengen en brachten we RAFFIE voor de tweede keer naar TOM.
Deze was zeer verheugd om haar weer te zien, maar RAFFIE was koel.
Ze begroette hem wel even, maar wilde verder niets van hem weten. Ach, dacht TOM, het zal me dadelijk wel weer lukken!
Wij dronken ondertussen een kopje koffie, luisterden naar geluiden vanuit de naast liggende tuinen van schapen, lammetjes, eenden en andere dieren en de beide honden snuffelden en liepen wat om elkaar heen.
Maar TOM had dit keer geen schijn van kans.
Bij elke poging werd hij door RAFFIE met ontblote tanden terecht gewezen. RAFFIE veranderde in een echte kenau en de toch wel erg fanatieke TOM werd op een gepaste afstand gehouden.
Misschien dat TOM haar kon imponeren met zijn kunsten van het schapen drijven?!
Dus met de honden aan de lijn staken we de weg over en liepen we naar het weiland aan de overkant.
Tom begon onmiddellijk aan zijn werk en RAFFIE vond het allemaal wel gezellig.
Zo liet TOM haar tenminste even met rust en maakte zij ons ook meteen duidelijk dat ze in ieder geval van schapen drijven geen kaas had gegeten. Schapen…. Wat moet je daar nu mee?!
Nee neem dan liever een paar eenden of vogels, of een leuke reiger, dat is pas echt leuk. Dus ze stond erbij en keek ernaar!
Nee neem dan liever een paar eenden of vogels, of een leuke reiger, dat is pas echt leuk. Dus ze stond erbij en keek ernaar!
RAFFIE moet het dus doen met 1 dekking en daardoor wordt het wel erg spannend of het gelukt is.
Qua tijdstip maakt ze wel een goede kans.
Nu dus voorlopig maar afwachten.
Qua tijdstip maakt ze wel een goede kans.
Nu dus voorlopig maar afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten