Na een vroege uitlaatwandeling vertrokken we op zondag 16 maart naar het station.
Zo makkelijk als Raffie daar in de trein sprong, zo moeilijk onze angsthaas Alice dat deed.
Vandaar dat ze deze dag een tuigje droeg om te voorkomen dat ze zich door haar angst los zou kunnen wurmen.
Het eerste stukje naar Utrecht-Centaal lag Alice zwaar hijgend te wachten totdat ze er weer uit zou mogen.
Het volgende traject duurde wat langer en daar werd ze naar gelang van tijd ook al wat rustiger.
Ze had natuurlijk ook steeds een groot voorbeeld naast haar liggen: Raffie.
In nIjmegen aangekomen, maakten we een wandeling door het centrum naar de Waal. Dat was een feest, heerlijk rennen en zwemmen!
Daarna weer terug naar het station gewandeld en ging het instappen in de volgende trein al een stuk makkelijker. Wel liep ze alles heel goed in de gaten te houden. Ze vertrouwde zelfs de trappen niet!
Na no g een aantal stations te hebben aangedaan met de bijbehorende wandelingen begon haar angst steeds meer af te nemen en liep ze nu zonder aan haar lijn te trekken met ons mee een volgende trein in.
De treinen, hier in de Achterhoek veranderden hier steeds meer in treintjes.
Steeds weer nieuwe plekjes om te bekijken en te besnuffelen.
Aan het eind van de dag was ook Alice over haar angst heen zodat ze tussendoor, net als Raffie, rustig tussen onze vertrouwde voeten lag uit te rusten.
De manier dus om over haar angst heen te komen, alleen doen we het pas over een jaar weer en zullen we waarschijnlijk weer met haar overnieuw moeten beginnen. We gaan te weinig met de trein!
